‘Yüzyıldan Uzun Bir Gün’ün Sonunda -Cengiz Aytmatov’a Şiir- (1987)

‘Yüzyıldan Uzun Bir Gün‘ün Sonunda *

                                             –  Cengiz Aytmat-ov-‘a  –

Bir dost iklimin habercisidir
Kırgız oymağından esen Cengiz rüzgârı; 
Ruhumuzu okşadığından beridir
Kaynamakta ten kazanında yüreğimiz…

“Beyaz Gemi” ile açıldık Isık-göl’e
Ruhlarımız serâzad, pupa yelken
Ayaklarımızda prangalar, âzadlık ellerinde,
Vardık selam verdik Mü’min Dede’ye
Oturup da dizinin dibinde
Türeyişimizi bir kış boyunca dinledik
Hıyanetiyle Oruskul’ların irkildik…
…
Bakınca gördük etrafımızda
Bir sürü ki, Oruskul’lardan, -soldan sağa-.

Bedeninden ruhu hür Han Kırgız’ım
Kalbine kalemini bandırıp yazan Kırgız’ım.

Upuzun bir trenle sonra
Daldık “Sarı Özek” bozkırına

“Boranlı”da verilince zorunlu mola
Tanıştık Yedigey ve Kazangap’la
Anlattılar ‘Hikâye-i Zârife vü Ebû Talib’i:

Hüzün üstün hüzün…
Uzun gecelerde uzun uzun
Asırlardan asırlara uzandık
Söyleştik Nayman Ana’yla bilgece
Mankurtlaşan oğluna yandık birgece…
…
Bakınca gördük etrafımızda
Bir sürü ki, mankurtlaşmağa koşmada. 

Bir dost iklimin habercisidir
Kırgız oymağından esen Cengiz rüzgârı; 
Ruhumuzu okşadığından beridir
Kaynamakta ten kazanında yüreğimiz…

Hayati Bice

---

(*) Bu şiir Altınoluk ve Türk Yurdu dergilerinde yazarın mahlası olan Oğuz Karaçay imzası ile yayınlanmıştır.